به گزارش شهرآرانیوز، سحرگاه امروز (دوشنبه ۱۱ فروردین ۱۴۰۴) از حدود همان دقایقی که آفتاب، گرمای مهرانگیز خود را بر شهر حضرت شمسالشموس(ع) تاباند، کوچهها و خیابانهای منتهی به حرم مطهر رضوی پر بود از زائران و مجاورانی که با پای پیاده، خود را به صحنوسرای قدسی امام رئوف(ع) میرساندند تا در پایان ماه ضیافت الهی، عید بندگی را با قنوتهای خالصانهشان جشن بگیرند.
همانطور که پیشبینی میشد، همچون نماز عید فطر سال گذشته که در «قَد قامَت الصَّلاة» آن بیش از ۲۵۰ هزارنفر قامت به نماز بسته بودند، امسال نیز همه صحنها و رواقهای حرم مطهر رضوی پوشیده از جمعیت عظیم مشهدیهای مهماننواز و زائران مخلصی بود که دوشادوش هم به نماز ایستادند و شانههای بههمفشرده آنها، نخ تسبیح در صفوف بههمپیوستهای بود که کمترقابی میتوانست عظمت آن را در یک تصویر جای دهد.
همه آنهایی که صبح امروز به جشن اقامه نماز عید آمدند تا به حلاوت اقامه نماز در محضر سلطان توس، کام خود را شیرین کنند، همان کسانی بودند که یک ماه، کام از انواع اطعمه و اشربه بسته بودند. آنهایی که سیاهپوش شبهای قدر شدند، قرآن بر سر گذاشتند، رستگار شدند و اکنون در عید بندگی، درست زمانی که نسیم صبحگاهی در صحنهای حرم امام هشتم(ع) میپیچید و خنکای آن بر سیمای نورانی این بندگان صالح خدا مینشست، رهایی از بندهای آتشین دلبستگی و معاصی را جشن گرفتند. آنهایی که صبح امروز در قنوت روحانگیز نماز عید، ذات کبریایی و باعظمت پروردگار عالم را به جود و جبروت حضرت حق سوگند دادند تا عفو و رحمت را روزی آنها کند، همان اهالی دیار تقوا و مغفرت بودند؛ از خدا خواستند هر آنچه را که از نیکی نصیب رسول خدا(ص) و عترت طاهرینش کرده است. دستهایی که ۹ نوبت به قنوت بلند شد، «خَیْرَ ما سَئَلَکَ مِنْهُ عِبادُکَ الصّالِحُونَ» را از خدا خواست تا بهترین حاجات بندگان صالح خدا را نصیب آنها کند. همان عبادالرحمان حالا مهمان امام مهربانیها بودند تا سفیدپوش و روسفید از یک ماه بندگی، پاک و خالص «تَکبیرَةُ الاِحرام» بگویند.
جشن فطر ۱۴۰۴ در حرم مطهر رضوی با همه زیباییهای زایدالوصفش، روحها را جلا میداد و سبک میکرد تا اشکهایی که گاهوبیگاه، به هر بهانه در میانه مراسم بر گونهها میغلتید، نه از سر غم بلکه نشانه شور بندگی باشد. ندای تکبیر نماز، همهمه زائران و صدای زنگ ساعت حرم تنها آرایههای روحافزای این اجتماع مؤمنانه نبود، بلکه حتی زائران نیز در مقیاس تک به تک آنها، بدیعترین تصاویر اخلاص و ایمان را از خود بروز میدادند. آنهایی که تجدید وضو را برای خود «نورٌ عَلی نور» میکردند، صفهایی که در برابر صندوقهای پرداخت فطریه هر لحظه طولانیتر میشد و خادمانی که با وسواس، صفوف نماز را از نظر میگذراندند تا با بستههای کیک و شیر، کام همه شیرین باشد و کسی از قلم نیفتد. صبح امروز، همه آمده بودند و جای خالی از آنِ کسانی بود که با ادله موهوم، تهمت ناروای دینگریزی را به این امت نسبت میدهند. امروز صبح، جشن بندگی در حرم مطهر رضوی نشان داد که به وقت خواب این روشنفکرنماها، هزار هزار از زائران و مجاوران این آستان ملک پاسبان، مهمان امام رئوف(ع) میشوند، «اللّٰهُ أَکْبَرُ وَ لِلّٰهِ الْحَمْدُ» میگویند، نماز را با شکوهی ابدی اقامه میکنند و مسیر رستگاری میجویند.
رأس ساعت ۶ صبح، همان زمانی که صدای زنگ ساعت حرم شش بار طنینانداز شد، مراسم محوری حرم مطهر با تلاوت آیاتی از کلامالله مجید آغاز شد. پس از قرآن و همخوانی گروههای سرود نوجوانان، زمانی که منادی تکبیر نماز عید را سر داد، مردم نیز دستهدسته قیام کردند و در فیض ادای این ندای مستحب شریک شدند. به وقت اقامه نماز، در صحن وسیع پیامبر اعظم(ص) هیچ صدایی به جز صدای خاشع آیتالله سیداحمد علمالهدی در تلاوت حمد و اعلی به گوش نمیرسید. سکوت عجیبی حکمفرما بود. چشم که بسته میشد، روح از بدن خارج میشد، عروج میکرد و در هر فراز از سوره حمد، بالا و بالاتر میرفت. تجلی زیباترین قابهای بندگی هم به هنگام قنوتهای نهگانه نماز رقم خورد، جایی که اصوات هر حنجره به هم گره میخورد، ریسمانی میشد میان عرش پروردگار و دلهای مردم. اللّهُمَّ اَهْلَ الْکِبْرِیاَّءِ وَالْعَظَمَهِ وَاَهْلَ الْجُودِ وَالْجَبَرُوتِ وَاَهْلَ الْعَفْوِ وَالرَّحْمَهِ وَاَهْلَ التَّقْوی وَالْمَغْفِرَهِ ...
پس از اقامه نماز، نمازگزاران دستهای یکدیگر را به گرمی فشردند و دست به شیرینی و شربت متبرکی بردند که خدام بارگاه امام هشتم(ع) در عید فطر، پیشکش آنها کرده بودند. تا نمازگزاران دهانی شیرین و گلویی تازه کنند، خطیب نماز جمعه مشهد هم از پلههای منبر بالا رفت تا خطبههای عبادیسیاسی نماز عید را به حکم استحباب آن جاری کند. آیتالله علمالهدی از عشق به پروردگار سخن گفت، از اینکه خدادوستی پاسخی در برابر عشق بیکران خدای متعال به بندگان است و این روحیه در زندگی متجلی نمیشود مگر اینکه دوری از گناه بهعنوان سرمایه حاصل از ماه مبارک رمضان، در روزهای دیگر زندگی هم امتداد پیدا کند.
نماز عید فطر را میتوان باشکوهترین پایان برای یک ماه عبادت مخلصانه پروردگار دانست و نشانه تصدیق این ادعا، همان چهرههای غرق در نور زائران و مجاورانی است که صبح امروز پس از پایان خطبههای عبادیسیاسی، راه به سوی درهای خروجی حرم مطهر میبردند و درحالیکه رو به گنبد نورانی امام هشتم(ع) سلام میدادند، از این آستان ملکپاسبان خارج میشدند. کسی نمیداند، بدون شک شماری از آنان هرگز حلاوت ماه رمضان دیگری را تجربه نخواهند کرد و همچون هزار هزار درگذشته از فطر ۱۴۰۳ تاکنون، اینها هم اسیر پنجه مرگ خواهند شد، اما اجل را باکی نیست اگر بنده، سیره هر روزش رمضان و کیفیت هر نمازش، نماز عید فطر باشد.